Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ. Μέγαρο μουσικής Αθηνών - Kurt Weill/ Berthold Brecht: Die dreigroschenoper -

Η Όπερα της πεντάρας, το έργο - γροθιά στην αστική τάξη απεδόθη με τον πλέον συμβατικό και ανέμπνευστο τρόπο!

Την περασμένη Τρίτη 22 Ιανουαρίου παρακολουθήσαμε την παρουσίαση της Όπερας της Πεντάρας του Berthold Brecht , σε μουσική του Κurt Weil στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το αντιαστικό και καυστικό αριστούργημα του Brecht/ Weil ερμήνευσαν σε μορφή κοντσερτάντε ευρωπαίοι σολίστ με την σύμπραξη της διάσημης ορχήστρας δωματίου Ensemble Modern και αφηγητή τον έλληνα ηθοποιό Ακύλλα Καραζήση.

Την ορχήστρα διηύθυνε με επιτυχία ο ΗΚ Gruber o οποίος εύστοχα δραματουργικά, υποκριτικά και φωνητικά ερμήνευσε ταυτόχρονα το ρόλο του Mr. Peachum. Μαζί με τον κ. Καραζήση κατάφεραν να αποδώσουν πειστικά την ατμόσφαιρα του έργου, την υπόγεια και μυστηριώδη γοητεία του και μας απέδειξαν ότι σε έργα όπως αυτό δεσπόζουσας σημασίας αποτελεί η ερμηνευτική δεινότητα των συντελεστών! Δυστυχώς οι ερμηνείες των έγκριτων Ευρωπαίων τραγουδιστών μας άφησαν αδιάφορους και θα τολμούσα να πω απογοητευμένους διότι κατά τη γνώμη μου ήταν ακατάλληλη η αρχική επιλογή των φωνών για τους συγκεκριμένους ρόλους σε ένα έργο που εναλάσσονται το τραγούδι και η πρόζα και απαιτούνται πολλά περισσότερα προσόντα από μία λαμπερή και επιδέξια λυρική φωνή. Πώς είναι ποτέ δυνατόν η γοητευτική Jenny να ερμηνεύεται από μία κολορατούρα σοπράνο (η οποία λόγω της υψηλής οξύτητας της φωνής της) πολλές φορές προκαλούσε το γέλιο τραγουδώντας σας μία απελπισμένη στρουμφίτα?! Οι συγκεκριμένοι σολίστ μας απέδειξαν ότι η καλή γνώση της γερμανικής γλώσσας αλλά και οι όμορφες φωνές δεν αποτελούν επαρκή εφόδια για την δραματουργική απόδοση ενός ανατρεπτικού και προκλητικού έργου όπως αυτό. Οι συγκεκριμένοι συντελεστές δυστυχώς ξεχνούν ότι το μουσικό θέατρο δεν μπορεί να αποδίδεται αποσπασμένο από την πρωταρχική του "ύλη" από την οποία δημιουργήθηκε: το θεατρικό και ποιητικό λόγο. Αυτό εξάλλου είναι και το μεγαλείο του Weil... κατάφερε μουσικά να αποδώσει την ατμόσφαιρα του έργου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!!! Με λύπη μου παρατήρησα ότι οι τραγουδιστές αρνήθηκαν να θέσουν εαυτόν στην υπηρεσία της ενότητας των τεχνών... Και η δικαιολογία δεν μπορεί φυσικά να είναι η παρουσίαση του έργου σε μορφή κοντσερτάντε, διότι η μουσική που είναι τόσο αριστοτεχνικά δεμένη με τον λόγο δεν έχει ανάγκη ούτε από σκηνικά, ούτε από κουστούμια... Η σκηνική δράση αποδίδεται εξ ολοκλήρου από την ίδια τη μουσική, από το κείμενο και από την διείσδυση των ερμηνευτών μέσα σε αυτό!

Πέραν της εμπνευσμένης και ποικιλόχρωμης αφήγησης του κ. Καραζήση, της θεατρικότητας και εύστοχης τραχύτητας της φωνής του Mr. Peachum και μαέστρου κ. Gruber αλλά και της εξαιρετικής απόδοσης του Ensemble Modern (παρά την αρχική αμηχανία του) η συγκεκριμένη performance δεν πέτυχε να μας μεταφέρει στον σαθρό και γοητευτικό κόσμο του Σόχο, και συνειρμικά να μας ταξιδέψει στη μαγεία του αριστουργήματος που έγραψαν οι Brecht kai Weil... Αντιθέτως οι τραγουδιστές με την ερμηνεία τους μας παρουσίασαν ένα τεχνητό σύμπαν από πόρνες κολορατούρες (Jenny) και κλέφτες που τραγουδούν με ανεκδιήγητο φαλτσέτο αλλά και τονικά προβλήματα (βλέπε Μackeath - Florian Boesch)... με έναν ελιτίστικο και φωνητικά οπερατικό τρόπο, αρνούμενοι οποιαδήποτε επαφή με την ωμή πραγματικότητα του θεατρικού έργου!

Ένιωσα σαν να πήγα στην πηγή και να μη κατάφερα να πιω νερό... Που ήταν οι μπρεχτικοί ήρωες με τις βελούδινες και αβίαστες φωνές..? Που είναι οι τυραννικά σαγηνευτικές και "μοχθηρές" ερμηνείες που το έργο απαιτεί?

Αλλά δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή που διαχωρίζει τις τέχνες... ξεχάσαμε μάλλον ότι το μουσικό θέατρο απαιτεί την σύγχρονη εμπλοκή της μουσικής, του κειμένου και της εκφραστικότητας του σώματος του ηθοποιού... ακόμα και σε απόδοση κοντσερτάντε....

brecht.

Αθήνα - Βερολίνο

Διαδρομές ήχου και κίνησης.

Συντελεστές:

Αφηγητής: Α. Καραζήσης

Macheath: Florian Boesch

Mr. Peachum: HK Gruber

Mrs. Peachum: Susanne Kelling

Polly: Ute Gfrerer

Lucy: Tora Augestad

Tiger Brown: Michael Lucke

Χορωδία της ΕΡΤ.

Ensemble Modern.

Μουσική διεύθυνση: ΗΚ Gruber.